Hier mijn en eigenlijk 'ons' verhaal. Mijn lieve mams en ik, mijn grote inspiratiebron, creatief op veel verschillende manieren. En ik weet bijna zeker dat ze het mij met de paplepel heeft ingegeven. Zo bijzonder eigenlijk als ik terug kijk. En niet alleen mams, maar ook paps, opa en oma. Oma met haken en breien, Opa met alles wat met de tuin te maken heeft en mijn paps kan bouwen wat hij in zijn hoofd/hart heeft. Deze lieve schatten hebben dit alles bij elkaar in een grote pot gestopt en het mij gevoerd of mij er in ondergedompeld.
De slogan van Pipi Langkous staat nog net niet op mijn voorhoofd: Ik heb het nog nooit gedaan, dus denk wel dat ik het kan.
Overschakelen van het fijne handwerk als haken en vilten naar beeldhouwen, boren, zagen, bouwen en tuinieren gaat super makkelijk en ik kan van alles enorm genieten. Vrij kunnen maken wat er in mijn hart zit, alles wat ik maak een stukje liefde van mijzelf meegeven en vooral een ander daar blij mee kunnen maken.
En opleidingen in hetgeen ik nu doe, die heb ik niet gehad (autodidact), dus 'officieel' ben ik geen kunstenares. En ach wat doet zo'n stempeltje er ook toe, Uniek zoals elk van ons, mensch zoals alle mensen en vol liefde die ik graag uitdraag in mijn bijzondere creaties.
En naar ik hoop de manier om uit de Bijstand te geraken. Veel tegenslagen gehad en een daarvan is werkeloos worden door de crisis van 2012. Ondanks alles wat ik kan geen baan in loondienst kunnen vinden en daardoor nog creatiever worden, nieuwe ideeën uitproberen en blijven luisteren naar het stemmetje in mijn hart . Wat zou het geweldig zijn als dit middels Malle Mutsen lukt. Dat zou mij een 'rijk' mens maken.